Kwartsiet

De Paleozoische kwartsieten zijn schone kwartszandstenen die door kwarts gecementeerd zijn. Als dit cement lateraal afwezig is, dan gaan de gesteenten dus over in kwartsarenieten. De afwezigheid van kwartscement kan een primair gesteentekenmerk zijn, maar het kan eveneens het gevolg zijn van verwijdering van cement door verwering. Als we dit bedenken, dan is op een gegeven moment de naamgeving van het gesteente niet direkt iets om je over op te winden. Het is ook niet direkt bepalend voor de lithostratigrafische eenheid waartoe een materiaal gerekend moet worden.

Waarom schrijf ik deze regels? Omdat jaarlijks uitgebreid (academische) discussies plaats vinden tussen studenten over het feit of een gesteente nu kwartsiet, kwartsietische zandsteen, zandige kwartsiet, danwel harde zandsteen moet worden genoemd.

Het is mogelijk om zandsteenniveaus plaatselijk op kwartsiet te doen lijken door een hoeveelheid kwarts hydrothermaal, langs spleten, in het gesteente op te nemen. Over het algemeen is in het gesteente dan ook een sterke kwarts-dooradering zichtbaar. Dergelijke verkwartste materialen zijn vaak gebonden aan verschuivingszones. Deze zijn dan ook meermalig herkenbaar door het optreden van series van kwartstorens. Deze kaarteren we daarom ook als afzonderlijke elementen.


Sterk gediaklaseerde vlakliggende kwartsieten eindigen met een steilwand tegen een grasveld, getuigend vam de aanwezigheid van een verschuiving (Macizo de Tremedal, hermita S van Orihuela).