Vaak is in wackes en siltstenen alleen op grote schaal in het verweringsreliëf de bedding goed zichtbaar. In homogene schalie pakketten daarentegen is de gelaagdheid overduidelijk aanwezig, hoewel niet altijd als zodanig herkenbaar. Ze treedt op in de vorm van een bedding fissility die makkelijk voor splijting aangezien kan worden. Het bewijs voor deze bedding fissility is te ontlenen aan de aanwezigheid van graptolieten volgens de gelaagdheid.

Plaatselijk, vooral rond de assenvlakken van de plooien, is in de schalies wel degelijk een assenvlak-splijting ontwikkeld. Deze neemt dan de vorm aan van een crenulatie cleavage.

In de schalies uit het gebied komen karakteristieke Sideriet concreties voor met een afmeting dien meer dan een halve meter kan bedragen. Lokaal worden deze concreties "Cabezos de Moro" genoemd.

De Paleozoïsche opeenvolging is Laat-Variscisch meermalig verbroken. Zoals ook in overige delen van West-Europa heeft dit voornamelijk plaats gevonden in een wrench regime. Vooral de brose kwartsietische niveaus tonen deze verschuivingen optimaal.

Plotseling ophouden van kwartsieten in steilwanden die niet overeenkomen met de gelaagdheid of met de diaklaasvlakken in de kwartsiet, is een sterk bewijs voor een verschuiving.