Morfologie

Ten tijde van het Pleistoceen was Iberie weliswaar niet door een ijskap bedekt, maar periglaciale condities heersden. Onder invloed hiervan zijn vooral de sterk gediaklaseerde kwartsietniveaus sterk aangetast door mechanische erosie, maar hetzelfde geldt voor de zandsteenniveaus. Als gevolg vinden we blokkenvelden van kwartsiet over grote oppervlakken. Midden gebankte zandsteen pakketten leverden blokken van veel kleinere afmeting als gevolg van de dichtere spatiering van de diaklaas systemen in samenhang met de beperktere bankdikte.

Deze blokkenvelden bevinden zich in situ, ter plaatse gevormd,  of ze zijn door massa bewegingen verplaatst. Transport over, en samen met materiaal uit een kleiige, mobiele ondergrond is de meest waarschijnlijke manier om grote puinstromen te doen ontstaan. Deze blokstromen vullen vaak hele dalen, zoals duidelijk op de luchtfotos zichtbaar is.

Met het oog op het maken van een afgedekte kaart, gaat het dan ook niet alleen om het kaarteren van deze blokkenvelden, maar tevens om vast te stellen of ze zich al dan niet in situ bevinden. Een kaartvoorbeeld wordt gegeven op de onderliggende pagina.

In de kleiiger formaties vormen zich gelifluctie-dalen. De hellingprocessen die daarmee samenhangen zijn in ieder geval gedeeltelijk verantwoordelijk voor het weinig uniforme beeld van de laagstanden in deze kleiige formaties. Op deze formaties hebben hellingprocessen echter ook heden ten dage nog grote invloed.